Zmierzch: Zaćmienie Stephenie Meyer

         Już po raz trzeci wkroczyłam w świat wampirów i wilkołaków a to wszystko w książce autorstwa Stephenie Meyer pod tytułem „Zmierzch zaćmienie”. Jak to było dwóch ostatnich poprzednich tomach tak i tym razem głównymi bohaterami są: Bella Swan, Edward Cullen i Jacob Black. Tym razem córka komendanta policji w Forks kończy liceum. A razem za tym idzie wytyczony termin przemiany w wampira dziewczyny. Jednakże nic nie kończy się według ustalonego wcześniej scenariusza. Tak było i tym razem. Okazało się, że Victoria zaczęła zmieniać mieszkańców Seattle w wampiry, a właściwie to czynił ktoś inny a dokładnie Riley Biers. A była partnerka Jamesa wysługiwała się wyżej wymienionym mężczyzną by Alice Cullen nie przewidziała jej planów.

Victoria i Riley tworzyli armię nowonarodzonych wampirów. Mieli oni tylko i wyłącznie jedno zadanie. Zabić Callenów. Mimo to gdy rodzina Edwarda z małą pomocą Belli domyślili się kto stoi za tajemniczymi morderstwami w Seattle postanowili, że stoczą walkę z armią nowonarodzonymi.  Jednakże nie mieli sojuszników by móc stoczyć tą bitwę. Okazało się, że wilkołaki z La Push pomogą im. W między czasie Bella zgodziła się przyjąć oświadczyny Edwarda. Mimo to panna Swan nie przewidziała reakcji Jacoba. Młody Indianin był zdruzgotany tą informacją. Ale udało się dojść przyjaciołom do porozumienia. Po zakończonej walce pojawili się również wysłannicy Volturi, którzy po kilku miesiącach zainteresowali się wydarzeniami w Seattle.
Victoria i Riley tworzyli armię nowonarodzonych wampirów. Mieli oni tylko i wyłącznie jedno zadanie. Zabić Callenów. Mimo to gdy rodzina Edwarda z małą pomocą Belli domyślili się kto stoi za tajemniczymi morderstwami w Seattle postanowili, że stoczą walkę z armią nowonarodzonymi.  Jednakże nie mieli sojuszników by móc stoczyć tą bitwę. Okazało się, że wilkołaki z La Push pomogą im. W między czasie Bella zgodziła się przyjąć oświadczyny Edwarda. Mimo to panna Swan nie przewidziała reakcji Jacoba. Młody Indianin był zdruzgotany tą informacją. Ale udało się dojść przyjaciołom do porozumienia. Po zakończonej walce pojawili się również wysłannicy Volturi, którzy po kilku miesiącach zainteresowali się wydarzeniami w Seattle.
        „Zmierzch zaćmienie” czytało mi się w miarę szybko. Jednakże w porównaniu z poprzedniczkami oddawałam się lekturze troszkę wolniej. Mimo to książka jest napisana lekkim ale bardzo przyjemnym językiem. Słowem podsumowującym warto zapoznać się z dalszymi losami głównych bohaterów bestselleru.
Pozdrawiam,
Czytająca Książki 1995

Zmierzch: księżyc w nowiu Stephenie Meyer

   

      Tym razem do czytania wybrałam drugą książkę autorstwa Stephenie Meyer pod tytułem „Zmierzch: księżyc w nowiu”. Jak w pierwszym tomie tak i tym razem poznajemy losy Belli Swan oraz Edwarda  Cullena. Jednakże Edward jest bohaterem drugoplanowym. Ale za to na jego miejsce pojawia się Jacob Black. Wracając jednak do Belli okazuje się, że po jej urodzinach rodzina Callenów niespodziewanie opuściła Forks. Bez podania jakiegokolwiek powodu. Panna Swan po tym wydarzeniu popadła w depresję. Nie interesowało ją nic. Po kilku miesiącach jednak się ocknęła i zaczęła bardziej zachowywać się jak człowiek. Postanowiła, że spotka się z przyjaciółmi między innym był to Jacob Black. To właśnie dzięki jego pomocy Bella nie miewała już w nocy koszmarów. Nie spodziewała się jednak tego, że jej przyjaciel z dzieciństwa jest wilkołakiem.

Mimo to pogodziła się z tym faktem. Jednakże Jacob poinformował ją również o tym, że partnerka Jamesa- Victoria- poluje na nią. Po jednej z przygód Belli przyjechała Alice. Młoda Callenówna myślała, że Bella nie żyje gdy ta skoczyła jednego z klifów w La Push. A od Alice dowiedziała się Rosalie, a od niej Edward. Ten myśląc, że ukochana nie żyje postanowił pojechać do Volturi by go unicestwili. Jednakże ci się nie zgodzili. Gdy Edward się o tym dowiedział postanowił się ujawnić przed ludźmi. Od tego czynu ocaliła go właśnie Bella. Okazało się, że Volturi jednak nie puszczą Belli, Edwarda i Alice od tak. Nakazano by pannę Swan przemieniono w wampira.
Mimo to pogodziła się z tym faktem. Jednakże Jacob poinformował ją również o tym, że partnerka Jamesa- Viktoria- poluje na nią. Po jednej z przygód Belli przyjechała Alice. Młoda Callenówna myślała, że Bella nie żyje gdy ta skoczyła jednego z klifów w La Push. A od Alice dowiedziała się Rosalie, a od niej Edward. Ten myśląc, że ukochana nie żyje postanowił pojechać do Volturi by go unicestwili. Jednakże ci się nie zgodzili. Gdy Edward się o tym dowiedział postanowił się ujawnić przed ludźmi. Od tego czynu ocaliła go właśnie Bella. Okazało się, że Volturi jednak nie puszczą Belli, Edwarda i Alice od tak. Nakazano by pannę Swan przemieniono w wampira. Jednakże Edward postawił ukochanej warunek. Ma zostać jego żoną. wtedy osobiście przemieni ją w wampira. 
        Podsumowując książkę czytało mi się bardzo szybko. Gdy pierwszy raz czytałam ten bestseller nie mogłam dobrnąć do jej końca. Ale po tylu latach nie miałam problemu. Polecam przeczytać książkę każdemu. Bo warto.
Pozdrawiam,
Czytająca Książki 1995  

Zmierzch Stephanie Meyer

  

       Przez ostatnie kilka dni przeczytałam książkę autorstwa Stephanie Meyer pod tytułem „Zmierzch”. Ten bestseller opowiada historię siedemnastoletniej Belli Swan oraz przystojnego Edwarda Cullena. Dziewczyna postanawia wyjechać z Phoenix w Arizonie do wiecznie zachmurzonego Forks w stanie Waszyngton.  Bella zamieszkała wraz z ojcem, który był komendantem policji w Forks. Dziewczyna podczas zajęć szkolnych poznała właśnie Edwarda Cullena, który wydawało się, że nienawidzi głównej bohaterki. Ale było zupełnie inaczej. Pokochał ją wbrew samemu sobie.  W trakcie rozgrywania akcji książki dowiadujemy się, że adoptowany syn doktora Carlisle’a jest wampirem. Tak samo jak reszta rodziny Callenów.  Jednakże gdy Bella się o tym dowiedziała postanowiła, że nikomu o tym fakcie nie powie nikomu. Niestety Edward pomimo swoich starań nie potrafił zostawić Belli od tak. Wampir chodził za dziewczyną krok w krok niczym cień. Jednak nie przewidział tego, że Bella się w nim zakocha. Chociaż nic nie trwa szczęśliwie jak w bajce. Podczas gry w baseball przybyli nomadowie: James, Viktoria i Laurent. Jeden z nich był tropicielem. Gdy tylko poczuł zapach Belli postanowił, że na nią zapoluje. I tak niestety się stało. Jednakże Edward, Alice, Calisle, Emmett i Jasper przybyli na czas do Phoenix. Mimo to młody Callen nie przewidział tego, że ukochana będzie chciała zostać wampirem tak jak on.

 

       Szczerze powiedziawszy pierwszy raz z tą książką miałam podajże w gimnazjum. I tak naprawdę jak w przeszłości tak i teraz czytało mi się ją całkiem przyjemnie. Chociaż po latach stwierdzam fakt, że książka jest delikatnym odmóżdżaczem ale całkowicie znośnym. Mimo to polecam ją przeczytać każdemu.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995   

Hobbit czyli tam i z powrotem J.R.R. Tolkien

        W ostatnim czasie przypadło mi czytać książkę autorstwa J.R.R. Tolkiena pod tytułem „Hobbit czyli tam i z powrotem”. Publikacja ta opowiada historię pewnego hobbita- Bilba Bagginsa oraz trzynastu krasnoludów- Thorin, Balin, Dwalin, Bifur, Bofur, Bombur, Fili, Kili, Oin, Glorin, Nori, Dori i Ori jak i również czarodziej imieniem Gandalf Szary. Główni bohaterzy postanowili, że wyruszą w niebezpieczną podróż do dawnej siedziby krasnoludów w Samotnych Górach. Jednakże w trakcie wyprawy spotkało ich wiele nieprzewidzianych wypadków. Przykładem tych wydarzeń jest spotkanie z górskimi trollami. Jednakże dzięki sprytowi pana Bagginsa i pomocą Gandalfa udało się im wyjść obronną ręką. Mimo to nie zawsze było tak, że Bilbo towarzyszył krasnoludom w trakcie drogi. W pewnym momencie hobbit zgubił się podczas ucieczki goblinom.

W tym samym czasie gdy drużyna Thorina uciekli pan Baggins spotkał Golluma. I w ręce hobbita trawił pierścień dzięki któremu się znikało. Dzięki temu pierścieniowi wiele razy krasnoludy zostały uratowane. Jednakże gdy już doszli do Samotnej Góry okazało się, że smok Smaug, który przed laty zagraną królestwo krasnoludów żyje. Po rozmowie z hobbitem potwór udał się do Miasta nad Jeziorem. Ale został tam zabity. A Bilbo znalazł arcyklejnot na którym najbardziej zależało Thorinowi. Niestety pan Baggins zauważył, że dębowa tarcza bardzo się zmienił gdy weszli do dawnego miejsca zamieszkania. Pod koniec książki dowiadujemy się, że Thorin, Kili i Fili zginęli pod czas walki o Samotną Górę.

      Podsumowując książkę czytałam już wiele razy i za każdym razem mam nadzieję, że przeczytam ją szybciej. Jednakże książka jest bardzo przyjemna jeśli chodzi o jej treść. Mimo to czytała mi się bardzo wolno. Aczkolwiek polecam ją przeczytać każdemu. Nie ważne czy jest to osoba dorosła czy też nastolatek bądź dziecko. Bo warto się z nią zaznajomić.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995         

Cudowny chłopak i ja. 3 cudowne historie R.J. Palacio

 

       Po raz drugi miałam okazję przeczytania książki autorstwa R.J. Palacio jednakże tym razem jest to książka pod tytułem „Cudowny chłopak i ja. 3 cudowne historie”.  Pierwszą historię opowiada Julian chłopiec, który znęcał się psychicznie nad Augustem Pullmanem. Niestety pani Albansa była bardzo niezadowolona z powodu przyjęcia Auggiego do szkoły w której była w radzie nadzorczej. Do tego Julian podburzał wszystkie dzieci przeciwko choremu chłopcu. Jednakże nie wszyscy się odwrócili przeciwko Auggiemu. Gdyż najlepszy przyjaciel Juliana Jack Will jak dowiedział się, że Auggie usłyszał co powiedział o nim zmienił swoje postępowanie. Kiedy wyszło na jaw, że Julian napisał bardzo obraźliwe listy do chorego chłopca dyrekcja była zbulwersowana i postanowiła, że Albansa zostaje zawieszony w prawach ucznia. Kolejną historię opowiedział Christopher Blake. Tym razem chłopiec znał Auggiego od urodzenia. I nie przeszkadzało mu, że Pullman wygląda inaczej od innych. Jednakże kiedy się przeprowadzili do innego miasta poczuł, że jego własna matka jest bardziej zainteresowana co się dzieje w domu Auggiego niż w swoim własnym. Mimo to gdy pani Blake uległa wypadkowi samochodowemu chłopiec zmienił zdanie. Gdyż uświadomił sobie, że to przez jego zapominalstwo wydarzył się ten wypadek. Jednak kiedy potrzebował pomocy z zadaniami tekstowymi z matematyki to właśnie Auggie mu pomógł.

I Christopher był zdumiony, że Pullman mimo tego, że sam miał problemy w szkole był wstanie wyciągnąć pomocną dłoń nie patrząc na późną  godzinę nocną. Ostatnią historią są przeżycia Charlotte Cody. Dziewczynka była jedną z pierwszych uczniów którzy poznali Auggiego. Jednakże jej historia jest inna. Charlotte opowiada o tańcu. Oraz o tym jak jej przyjaciółki zmieniły swoje zachowaniem względem jej samej i innej dziewczynki. Jednakże podczas przygotowań do przedstawienia okazało się, że jedna z uczennic stwierdziła, że Charlotte dostała role z powodu, że gdy była małą dziewczynką wystąpiła w reklamie. Mimo to dziewczynka zrozumiała, że przyjaźń jest czymś wyjątkowym.

        Książka jest cudowna. Wciągnęła mnie całkowicie. Nie mogłam się od niej oderwać. Tak samo jak jej poprzedniczka powinna nauczyć młodego człowieka, że dokuczanie innym jest czym złym. Ale również czytelnik powinien uświadomić sobie, że prawdziwy przyjaciel zawsze wyciągnie pomocną dłoń nie patrząc na zegarek.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki

Igrzyska śmierci: Kosogłos Suzanne Collins

        Na chwilę obecną ostatni raz miałam okazję przeczytać książkę autorstwa Suzanne Collins pod tytułem „Igrzyska śmierci: Kosogłos”. Ponownie mamy okazje poznać losy Katniss Everdeen i Peety Mellarka . Tym razem jednak akcja książki rozgrywa się po 75 głodowych igrzyskach.  Katniss po odzyskaniu świadomości zorientowała się, że z 12 dystryktu pozostały tylko zgliszcza a Haymitch wraz z Plutarchem przetransportowali ją do 13 dystryktu. Pod czas pobytu w zapomnianym dystrykcie Katniss zgadza się na propozycje prezydent Coin na zostanie twarzą rebelii. Wymaga na Almie by zapewniła immunitet Peecie, Annie, Johannie i innym zwycięzcom, którzy przebywają w Kapitolu.

W trakcie rozgrywania akcji książki Katniss wraz z innymi żołnierzami zostaje wysłana do Kapitolu. Niestety podczas tej wyprawy ginie Finnick. Gdy w końcu udaje się Katniss dojść pod bramy pałacu prezydenta Snowa okazuje się, że zostały zrzucone bomby na dzieci z Kapitolu oraz medyków pośród, których była siostra Katniss- Prim. Panna Everdeen dostaje szału. Nie jest w stanie wybaczyć swojemu przyjacielowi z dzieciństwa-Galeowi, że on jest tym, który skonstruował owe bomby. Gdy nadszedł czas zabicia prezydenta Snowa przez Katniss dziewczyna podnosi swój łuk trochę wyżej i zabija prezydent Coin. Gdyż zorientowała się, że to właśnie prezydent dystryktu 13 stoi w znacznej części za śmierć siostry. Po osądzeniu Katniss zostaje wysłana wraz z Haymitchem do 12 dystryktu. Okazuje się, że jej matka nie jest wstanie wrócić do rodzinnego dystryktu, ponieważ za bardzo to miejsce przypomina jej o zmarłym mężu i młodszej córce. Jednakże od sam koniec książki dowiadujemy się, że po kilku tygodniach do 12 wraca również Peeta.

        Cóż mam powiedzieć o tej książce? Czytało mi się ją bardzo dobrze i szybko. Jednakże najbardziej szkoda mi śmierci Prim i w sumie Finnicka też. No ale autorka musiała jakoś zakończyć książkę. Mimo to polecam ją przeczytać. By dowiedzieć się jak zakończyły się losy Katniss i Peety.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995

Igrzyska śmierci: w pierścieniu ognia Suzanne Collins

         W ciągu kilku dni przeczytałam kolejną książkę autorstwa Suzanne Collins pod tytułem” Igrzyska śmierci: w pierścieniu ognia ”. Po raz kolejny mamy przyjemność poznania dalszych losów Katniss Everdeen i Peety Mellarka. Z tym, że po 74 Igrzyskach Głodowych. Na samym początku książki dowiadujemy się, że główni bohaterowie wybierają się na Tournée Zwycięzców. Pod czas, którego Katniss i Peeta są światkami biedy w większości dystryktów. W trakcie Tournée dwójka zwycięzców z 12 dystryktu postanawia, że na oczach całego Panem Peeta oświadczy się Katniss. I tak się stało. Jednakże nic nie trwa wiecznie. Pod czas jednego z wystąpień prezydenta Snowa okazuje się, że podczas Trzeciego Ćwierćwiecza Poskromienia zostaną wylosowani żyjący trybuci, którzy wcześniej wygrali głodowe igrzyska. W przypadku 12 dystryktu było ich troje: Katniss, Peeta i Haymitch Abernathy( mentor wyżej wymienionej dwójki podczas igrzysk). Ponownie więc główni bohaterzy trafiają na arenę. Jednakże tym razem są to inne głodowe igrzyska gdyż większość trybutów się zna od lat.

Mimo to Katniss i Peeta postanowili, że dołączą się do Finnicka oraz Mags jako sojusznicy. Niestety w trakcie trwania igrzysk mentorka Finnicka umiera a do nich dołączają się Johanna, Beetee i Wiress. Gdy sprzymierzeńcy pragnąc przeciwstawić się Kapitolowi i zabić innych trybutów wydarza się nieszczęście. Katniss i Peeta zostają rozdzieleni a dziewczyna w szale wypuszcza strzałę owiniętą w drut, który z Rogu Obfitości zabrał Beetee. Panna Everdeen zostaje uratowana ze szczątków areny a wraz z nią Finnick oraz Beetee przez Haymitcha i Plutarcha Heavensbeego do 13 dystryktu, który według Kapitolu został zbombardowany 75 lat temu.

      Szczerze powiedziawszy „Igrzyska śmierci: w pierścieniu ognia” podoba mi się odrobinkę mniej niż poprzednia książka. Jednakże jak wcześniejsza powieść bulwersuje mnie fakt, że prezydent nadal nie widzi nic złego w zabijaniu ludzi wyłącznie w celu zaspokojenia własnych ambicji. Polecam ją przeczytać bo warto.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995    

Igrzyska śmierci- Suzanne Collins

Nie wiem, który raz w życiu przeczytałam książkę autorstwa Suzanne Collins pod tytułem „Igrzyska śmierci”. Publikacja ta opowiada historię dwójki młodych ludzi- Katniss Everdeen i Peeta Mellark- zostają  zmuszeni przez władze państwa Panem do udziału w bratobójczej walce o przeżycie w głodowych igrzyskach. To wydarzenie było rokrocznie organizowanie na rozkaz prezydenta kraju- Coriolanusa Snowa. Igrzyska są zorganizowane ze względu na wydarzenie, które było spowodowane buntem jednego z trzynastu dystryktów. To zdarzenie jest  następstwem wyżej wymienionych wydarzeń w celu zastraszenia mieszkańców Panem by nie chcieli wzniecać ponownych buntów. Wracając do głównych bohaterów. Katniss i Peeta zostali wylosowani pod czas dożynek do udziału w igrzyskach. 

Chociaż Katniss zajęła miejsce swojej siostry- Prim. Po kilkudniowych szkoleniach jak przetrać jak najdłużej na arenie trybuci zostali umieszczeni w specjalnych cylindrach. I igrzyska się rozpoczęły. Po kilku tygodniach igrzyska się zakończyły. Jednakże gdy główni bohaterzy zostali jedynymi żyjącymi uczestnikami igrzysk organizator poinformował ich, że wcześniej wprowadzona zasada, że może być dwoje zwycięzców zostaje cofnięta. Katniss i Peeta postanawiają wyciągnąć jagodny, które nazywane są łykołakami by nie musieć się wzajemnie zabijać. Gdy realizator się zorientował co dwoje trybutów z dwunastego dystryktu chcą zrobić w mgnieniu oka ogłosił zwycięzców 74 głodowych igrzysk.

Nie wiem ile razy w swoim życiu czytałam „Igrzyska śmierci” ale wiem na pewno, że za każdym razem dochodzę do wniosku, że prezydent Snow pochopnie skazywał rokrocznie dwadzieścia troje młodych ludzi na śmierć. Tylko wyłącznie w celu zastraszenia reszty mieszkańców by się nie buntowali. Dla mnie to jest chore i obrzydliwe. Ale za każdym razem jestem też jednego pewna, że nie powinni czytać tej książki ludzie, którzy nie poradzą sobie z opisem brutalnej bratobójczych zabójstw. Jednak książka jest napisana świetnie i czyta się ją bardzo szybko.

Pozdrawiam,
Czytająca Książki 1995

Cudowny chłopak R.J. Palacio

Tym razem mam przyjemność przeczytania  i zrecenzowania książki autorstwa R.J. Palacio pod tytułem „Cudowny chłopak”. Publikacja ta opowiada historię dziesięciolatka, który nazywa się August Pullman. Auggie jak nazywają chłopca najbliżsi ma rozczep podniebienia i ma niezwykłą twarz. I właśnie jego oblicze przez większość ludzi jest wyśmiewana i wyszydzana. Niestety Auggie przez zniekształcenie jego twarzy nie chodzi do szkoły jak większa część jego rówieśników. Jednakże ma się to zmienić od najbliższego roku szkolnego. Niestety gdy poszedł by zwiedzić jego nowe miejsce nauki spotkał chłopca, który nie podołał zadaniu, które otrzymał od dyrektora. Mimo to wraz z tym chłopcem był również przyszły przyjaciel Augusta oraz przyszła przyjaciółka. Jak później okazało się, że młodzieniec, który nie wykazał się empatią postarał się by Auggiego żadne dziecko nie lubiło. Na całe szczęście tak się nie stało. Mimo tego jak wyglądał główny bohater potrafił zjednać sobie dzieci, które nie oceniły go po wyglądzie tylko po jego zachowaniu. Jednak z czasem karma wraca. Gdy tylko piątoklasiści wyjechali na zieloną szkołę bez Juliana zmieniło się wszystko. Dosłownie i w przenośni. Gdy niebezpieczeństwo wsiało nad Auggiem wszyscy koledzy stanęli w jego obronie i nie patrzyli na swoich przeciwników. Do zakończenia roku szkolnego pozostało mało czasu a August dowiedział się od dyrektora, że jego prześladowca Julian zmienia szkołę. Oraz dyrektor powiedział mu, że powinien mu powiedzieć, że stał się obiektem drwin ze strony kolegi z klasy.

Książka jest cudowna. Nie spodziewałam się, że przypomni mi się jak to jest być świadkiem takiego wyszydzania ze strony kolegów z klasy. I dopiero teraz doceniłam fakt, że rodzice zapisali mnie do klasy integracyjnej w szkole podstawowej. I mogłam się nauczyć empatii. Naprawdę nie warto oceniać ludzi po wyglądzie ale po tym jak zachowuje się względem innego człowieka. A ta książka tego właśnie nauczy młodego człowieka.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995

Ordynat Michorowski Helena Mniszkówna

        W ciągu kilku minionych dni przeczytałam książkę autorstwa Heleny Mniszkówny pod tytułem ”Ordynat Michorowski”. Akcja powieści rozgrywa się kilka lat po śmierci narzeczonej Waldemara Michorowskiego ordynata na Głębowicach- Stefani Rudeckiej. Waldemar po tym co się stało z panną Rudecką wycofał się z życia towarzyskiego. Jednakże po kilku latach gdy po ciężkim zapaleniu płuc został zmuszony przez lekarzy i swoją kuzynkę- Lucię Elzonowską do wyjazdu za granicę w celu rekonwalescencji. Pod czas jednej ze swoich  podróży spotkał w Nicei swojego dalekiego kuzyna- Bohdana Michorowskiego, który był uzależniony od hazardu.

I Waldemar postanowił, że pomoże młodemu człowiekowi i zabrał go do Głębowicz. Pod wpływem działań ordynata Bodzio się zmienił. I to bardzo. Nawet matka Bohdana przyjechała do Waldemara, że jej syn nie nadaje się do ciężkiej pracy. Jednakże Waldy nie zmienił swojego postanowienia, że z młodego Michorowskiego zrobi porządnego człowieka. W między czasie z zagranicznych wojaży wróciła Lucia Elzonowska. Dziewczyna była święcie przekonana, że kocha ordynata. Jednakże Waldemar nie odwzajemniał jej uczuć. W szale zemsty postanowiła przyjąć oświadczyny Jerzego Brochwicza. Jednak Lucia nie spodziewała się, że Bodzio gdy się dowiedział o ślubie kuzynki postanowił odwieść ją od tego zamiaru.

I udało mu się to. Gdy tylko wrócili z Paryża do Głębowicz poinformowali o swoich planach zarówno pana Macieja jak i również Waldemara. Jednakże panna Elzonowska i Bodzio nie spodziewali się, że ordynat Michorowski wyznaczył jako swojego następcę właśnie Bohdana.

      Zaczynając czytać „Ordynata Michorowskiego” byłam święcie przekonana, że książka jest kontynuacją „Trędowatej”. Jednakże do końca tak nie jest. Owszem występują te same postacie. Ale autorka nie skupia się na tym co stało się po śmierci Stefci lecz koncentruje się by opowiedzieć nową historię.

Podsumowując książkę bardzo mi się przyjemnie czytało i nawet podobała mi się. Warto ją przeczytać by choć trochę poznać dalsze losy bohaterów.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995