Pejzaż sentymentalny Krystyna Siesicka

            Tym razem przyszło mi czytać kontynuację „ Zapałki na zakręcie” Krystyny Siesickiej „ Pejzaż sentymentalny”. Historia toczy się jak w poprzedniej książce w małej miejscowości Osada i czasami w Warszawie. Z tym, że głównymi bohaterami w pewnym sensie nie są Mada i Marcin tylko ich dzieci. Tina była córką Marcina a Kacper był synem Mady. Dziewczyna chciała się zemścić na Madzie za to jak potraktowała jej ojca gdy była w tym samym wieku co córka Marcina zrywając z nim. Nie przewidziała tego, że w trakcie swojego małego spektaklu zakocha się w Kacprze. Ale z uporem maniaka doprowadziła do tego, że skrzywdziła zarówno Kacpra jak i samą siebie. Po wyjeździe Tiny z Osady nie spodziewała się również tego, że będzie musiała pojechać tam jeszcze raz ze swoim ojcem Marcinem w celu wyjaśnienia wszystkiego a najważniejsze by powiedzieć prawdę co nią kierowało że postąpiła tak a nie inaczej.

       Słowem podsumowującym książka aż tak nie przypadała mi do gustu jak „ Zapałka na zakręcie”. Może zbyt wiele sobie wyobrażałam po tej kontynuacji, że Mada z Marcinem będą razem szczęśliwi. A tu jednak stało się inaczej. Tak samo bywa w normalnym życiu, że nie ma się tego czego się zazwyczaj pragnie.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995

Zapałka na zakręcie Krystyna Siesicka

            Już nie pamiętam, który raz z rzędu czytam tą cudowną książkę jaką jest „ Zapałka na zakręcie” pani Krystyny Siesickiej. Historia, która została opisana w książce jest o niczym innym jak o miłości nastolatków. Ale sama książka nie jest koniecznie tylko i wyłącznie dla młodzieży. Wracając do książki. Głównymi bohaterami są: Mada i Marcin. Młodzież poznaje się w trakcie lata w małym miasteczku o nazwie Osada. I od pierwszego spotkania zakochali się w sobie. Jednakże matka zarówno Mady jak i Marcina nie były z tego faktu zadowolone. Było to spowodowane nie zbyt dobrą przeszłością chłopaka. Mimo wszystko Mada i Marcin postanowili się ze sobą spotykać ale w tajemnicy przed wszystkimi. Jednakże po jakimś czasie przeszłość Marcina dała o sobie znać. A dokładnie jego była dziewczyna Mariola. Niestety pech chciał, że Mada ich zobaczyła. Co spowodowało, że dziewczyna postanowiła zakończyć ich znajomość.

       Po raz kolejny już postanowiłam przeczytać „ Zapałkę na zakręcie”. Książka jest autorstwa Krystyny Siesickiej można scharakteryzować jako powieść ponad czasową. Co oznacza, że można ją czytać zarówno będąc nastolatką jak i w późniejszym okresie życia. Czego jestem sama przykładem. Ponieważ „ Zapałka na zakręcie” była moją lekturą szkolną w gimnazjum i ją czytałam. A teraz po latach ponownie ją czytam. Po za tym książkę warto przeczytać.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995

Wróć, jeśli pamiętasz Gayle Forman

  

      Po raz pierwszy miałam w rękach książkę  i na chwilę obecną ostatnią część z serii „Jeśli zostanę” autorstwa Gaylea Formana pt. „ Wróć, jeśli pamiętasz”. Akcja książki rozgrywa się trzy lata później niż w poprzednim tomie. Mia i Adam rozstali się. Dziewczyna jest wschodzącą gwiazdą muzyki poważnej a chłopak jest idolem nastolatek, który gra muzykę rockową. Pewnego dnia spotykają się w Nowym Jorku i dowiadują się o sobie nowych rzeczy. Bądź przypominają sobie śmieszne historie z ich wspólnej przeszłości. A co najgorsze Mia zdradza Adamowi, coś co chłopak myślał, że jest jego i tylko jego tajemnicą. A ową tajemnicą okazało się, że Adam złożył obietnice gdy tylko Mia się wybudzi ze śpiączki pozwoli jej odejść. Bez obwiniania jej oraz samego siebie. Niestety nie udało mu się to. Obwiniał ją o odejście bez słowa. Braku telefonów i w ogóle. Ale wyjaśnili sobie wszystko. I ponownie zostali parą.

       Na samym początku czytania książki myślałam, że się zawiodę na sam koniec. Ale tak nie było. Mia i Adam wybaczyli sobie wszystko i wyjaśnili nieporozumienia jakie między nimi były. I zostali ponownie parą. Nie mogłabym się pogodzić z tym, że autor najpierw przedstawił ich jako parę idealną a w następnej książce było by wręcz odwrotnie. Ale całe szczęście tak się nie stało. Książkę czytało mi się troszeczkę wolniej niż poprzednią. Jednakże jest tak samo wciągająca jak pierwsza.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995

Zostań, jeśli kochasz Gayle Forman

        „ Zostań, jeśli kochasz” Gaylea Formana jest w pewien sposób cudowna. Ale jest druga też strona medalu. W książce jest również opisana strata najbliższej rodziny naszej pierwszoplanowej postaci. Główną bohaterką jest Mia, która w nieszczęśliwym splocie wydarzeń ulega wypadkowi samochodowemu a wraz z nią  rodzice i braciszek. Troje najbliższych ludzi Mii ginie w tym wypadku.

Natomiast ona przeżyła. Jednakże zapadła w śpiączkę. Mimo to jej dusza opuszcza jej ciało i dziewczyna wie co się wokół niej dzieje. Chociaż nie do końca. Jej bliscy starają się do niej mówić co miało spowodować  przekonanie Mii by z nimi została. Jednakże nie udaje im się to. Dokonał tego jej chłopak Adam.

       Książkę pochłonęłam w zastraszającym tempie. Nie spodziewałam się tego. Ale się stało. W książce ujęło mnie to, że Mia mimo przeciwności losu jednak postanawia żyć. Po za tym książkę bardzo szybko się czyta. Wręcz pędem się ją czyta. I jest napisana bardzo lekkim językiem. Mimo tego, że jest napisana o stracie najbliższych. I jak zacznie się ją czytać to nie można się od niej oderwać. Naprawdę. Słowo harcerza.

Pozdrawiam,  

Czytająca Książki 1995

Zemsta Aleksandr Fredro

       Książka Aleksandra Fredry pt. „ Zemsta” jest idealnym przykładem komedii charakterów. Można tu wymienić jednego z głównych bohaterów jakim jest nie kto inny jak Józef Papkin. Gdzie wszystkim opowiadał jaki to on jest dzielny i w ogóle. A tak naprawdę taki nie był. Dzięki jego charakterowi pękałam, że śmiechu czytając ją zarówno teraz jak i wtedy kiedy „ Zemsta” była moją lekturą w gimnazjum.

Zresztą jest tam również wątek miłosny między Wacławem ( Wacław był synem Rejenta ) a Klarą (Klara była bratanicą Cześnika). Uczucie, które między młodymi ludźmi się narodziło było tak nie winne, że nic nie mogło go zniszczyć. Przykładem tego jest spór Rejenta i Cześnika o mur graniczny. Czy podła intryga ojca Wacława by syn ożenił się kobietą, która owdowiała  już trzykrotnie.

  

      Podsumowując „Zemsta” Aleksandra Fredry jest genialna. Może jest cieniutką książką ale nader śmieszną. Można przy niej się zrelaksować od „ciężkich” książek. Mnie strasznie przypadła do gustu mimo tego, że jest napisana wierszem i pełno w niej archaizmów. Ale naprawdę warto ją przeczytać nawet po latach.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995

Wichrowe Wzgórza Emily Bronte

        Historia, która została przeze mnie przeczytana rozgrywa się w XVII wiecznej Anglii. Gdzie poznajemy Katarzynę Linton z domu Earnshaw i przygarniętego przez ojca Katarzyny chłopca o imieniu- Heathcliff. Brat panny Earnshaw- Hindley- nie przepadał za przygarniętym przez ojca chłopcem. W przeciwieństwie do panny Katarzyny. Mimo braku akceptacji  ze strony brata młodzi się zakochali. Po jakimś czasie panna Katarzyna poznała pana Edgara z Drozdowego Gniazda. Z którym później wzięła ślub. Co z kolei nie spodobało się Heathcliffowi.  Ponieważ uważał, że Katarzyna Linton należy tylko i wyłącznie do niego. W ramach zemsty uwiódł siostrę Edgara- Izabelę.

Pozbawił również Hindleygo prawa do Wichrowych Wzgórz również z zemsty. Po jakimś czasie pani Linton zmarła wydając przedwcześnie córkę, której dostała imię po matce- Katarzyna. W podobnym czasie urodził się również potomek Heathcliffowi i Izabeli, któremu matka dała imię Linton. W trakcie akcji książki dowiadujemy się, że pani Izabela zmarła a jej syn zostanie wychowany wbrew woli zmarłej przez tyranicznego i okrutnego ojca. Chwilowo życie w Drozdowym Gnieździe oraz Wichrowych Wzgórzach przebiegało bez większych komplikacji. Do czasu aż panna Katy oraz panicz Linton dorośli. A w głowie Heathcliffa narodziła się chora myśl by wyżej wymieniona dwójka wzięła ślub. A w momencie śmierci syna oraz szwagra to on by otrzymał prawo do zarządzania Drozdowym Gniazdem. Co mu się oczywiście udało. Niestety nie na długo. Bo sam krótko po śmierci syna zmarł.

       

Jak dla mnie postać Heathcliffa była dziwną postacią. Ponieważ jak ktoś komu się wydaje, że kocha może zniszczyć psychicznie osobę, którą jak mówi kocha. Zarówno chora ambicja pokazania, że jest kimś lepszym dążąc do tego po trupach. Generalnie książka mi się podobała. Nie licząc właśnie Heathcliffa.

Pozdrawiam,

Czytająca Książki 1995